Εμφύλιος στη γειτονιά μας!

   

     Κάθε μέρα που περνάει η κατάσταση στην Ουκρανία οξύνεται με γοργούς ρυθμούς. Η χώρα μετρά συνεχώς νέα οδοφράγματα, νέες συγκρούσεις, νέα θύματα.. Μπορεί κανείς στην Ευρώπη ή στον υπόλοιπο κόσμο να μην το παραδέχεται και να το δηλώνει ανοιχτά, αλλά η Ουκρανία βρίσκεται στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου με τις 2 αντιμαχόμενες πλευρές, τους κυβερνητικούς & φιλοκυβερνητικούς στο ένα στρατόπεδο (κυριολεκτικά και μεταφορικά πλέον) και τους διαδηλωτές-επαναστάτες στο άλλο, να οργανώνουν επιθέσεις και ενέδρες, να κάνουν συστηματικά προπαγάνδα και να προσθέτουν συνεχώς στα κατάστιχά τους περισσότερους νεκρούς.

Κρανίου τόπος η  πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο

 
Από τη μια Αμερική και Ευρώπη, από την άλλη η Ρωσία που δε χάνει ευκαιρία να δείξει τη δύναμη και την επιρροή της, το σκοινί τεντώνεται επικίνδυνα και δεν είναι μακριά η στιγμή που θα σπάσει. Ήδη, κυκλοφορούν σενάρια «επίλυσης» του ζητήματος μακροπρόθεσμα με μια διχοτόμηση της χώρας σε ανατολικό-φιλορωσικό  τμήμα και σε δυτικό-φιλοευρωπαϊκό/φιλοαμερικάνικο τμήμα.

Δύσκολο ή ακόμη και απίθανο θα έλεγε κανείς να συμβεί κάτι τέτοιο σε μια εποχή που όλοι μακαρίζουν την ενωμένη και πολιτισμένη (;)  Ευρώπη και τις αναπτυξιακές της προσπάθειες σε όλους τους τομείς. Μόνο οικονομικής φύσης προβλήματα βλέπει ως εμπόδια κι όχι εμφυλίους και αιματηρές συγκρούσεις μέσα στους κόλπους της, έχοντας την αυταπάτη πως οι εμφύλιοι γίνονται μόνο στις χώρες του τρίτου κόσμου.

   Ποια η δική μας θέση, λοιπόν; Η Ελλάδα δεν ανήκει μόνο στην Ευρώπη που εκπροσωπεί χρόνια τώρα το δυτικό πολιτισμό, είναι μέρος και της «βαλκανικής γειτονιάς» και κομμάτι αναπόσπαστο της «γειτονιάς της ανατολής», μιας γειτονιάς που για άλλη μια φορά φλέγεται, γι’ αυτό δεν μπορεί να εθελοτυφλεί ή να σφυρίζει αδιάφορα σε όσα καθημερινά συμβαίνουν στην Ουκρανία. Αν και το μόνο που θα πρέπει να μας απασχολεί –σύμφωνα με ορισμένους δημοσιογράφους/«φωστήρες»- είναι η ενδεχόμενη μείωση του τουρισμού το καλοκαίρι!?! Πόσο ανόητο μπορεί να ακούγεται κάτι τέτοιο, όταν βλέπουμε έξω από την πόρτα μας να σκοτώνονται άνθρωποι στο βωμό της δικαιοσύνης και της πολιτικής ελευθερίας;

   Ας ελπίσουμε πως ο πόλεμος αυτός θα έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες και ότι έστω και αργά θα μπορέσει να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση, αν βέβαια υποθέσουμε πως Ευρωπαίοι υπουργοί σταματήσουν να «ρίχνουν λάδι στη φωτιά» (βλ. δηλώσεις Σουηδού και Ρώσο υπουργού εξωτερικών). Συμβιβασμούς και υποχωρήσεις οφείλουν να κάνουν και οι δύο πλευρές, γιατί όσο περισσότερο καιρό βρίσκεται η χώρα στην έκρυθμη αυτή κατάσταση, τόσα περισσότερα τα θύματα και τόσες περισσότερες οι απώλειες για τον απλό λαό.