Κηπουρός της συμφοράς!

Ευτυχώς που δεν έγινα κηπουρός! Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά δεν θα έμενε φυτό και λέλουδο σε ακτίνα ..αρκετών χιλιομέτρων χωρίς να καταλήξει να ξεραθεί! Όσες φορές τύχαινε να βρεθεί υπό τη φροντίδα μου κάποιο φυτό, η ημερομηνία λήξης του ήταν πιο σύντομη κι από εκείνη του φρέσκου γάλακτος!

Δυστυχώς για μένα το κακό παρελθόν μου με τα φυτά, δεν μπορεί παρά να επιβεβαιώσει τα παραπάνω! Ακόμη και στο σχολείο, στο κλασικό πια πείραμα με τις φακές που φυτρώνουν  μέσα σε ένα πλαστικό κεσεδάκι, οι προσπάθειές μου ήταν καταδικασμένες σε πανωλεθρία. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς πως μονίμως οι δικές μου φακές φύτρωναν τελευταίες και ελάχιστες, τη στιγμή που άλλα παιδάκια είχαν να φροντίσουν ολόκληρο θάμνο σχεδόν! Γκρρρρρ!

Λίγους μήνες πριν πήρα την απόφαση να πάρω μια γλάστρα με χρυσάνθεμα για το μπαλκόνι μου, έτσι βρε αδερφέ για να σπάσω τη γκαντεμιά! Τι το ‘θελα; Σε ένα μήνα και κάτι το μόνο που είχε απομείνει στη γλάστρα ήταν οι ξερές ρίζες του φυτού. Η κατάρα του κηπουρού της συμφοράς που με καταδιώκει ξαναχτύπησε!

Ωστόσο, δεν παραιτήθηκα από το πλάνο μου για μια ..πράσινη βεράντα! Όταν ήρθε για τα καλά η άνοιξη και θα μπορούσα πια να πίνω τα καφεδάκια με τις παρέες μου στο μπαλκόνι, τόλμησα να προμηθευτώ με δυο γλάστρες από το ανθοπωλείο της γειτονιάς μου· έναν βασιλικό και μια αζαλέα. Επιτέλους! Μετά τα πρώτα κρίσιμα 24ωρα, τα φυτά κατάφεραν να επιβιώσουν, κάτι που μου έδωσε μια ελπίδα βρε παιδί μου πως η σχέση μου με τη χλωρίδα της βεράντας μου άρχισε να αλλάζει! 

Αν και για να είμαι ειλικρινής, καλού-κακού φρόντισα να πάρω και μια σύνθεση με πλαστικά λουλούδια για την –όχι και τόσο- απίθανη περίπτωση που η κατάρα του κηπουρού μου χτυπήσει ξανά την πόρτα!